W końcu zebrałam się na odwagę, żeby napisać coś o moich różnych przemyśleniach. Często je mam pod wpływem czegoś np. filmu, zdjęcia, zachowania, czegokolwiek. Zdarza się to u mnie praktycznie non stop i dlatego mam niekończące się wrażenie, że w mojej głowie przemyślenia się kotłują. A może by tak się nimi podzielić?
Calkiem niedawno obserwowana przeze mnie aniamaluje zamieściła takie zdjęcie na Instagramie: tutaj
Pod nim dodała komentarz, który możecie pod zdjęciem przeczytać. Co mnie zaintrygowało to zdanie: „Dla przykładu – życzęe wszystkim dobrze, ale świat w którym minimalna na Ukrainie to jakieś 50 euro miesięcznie jest mi wyjątkowo na rękę. Bo tanio. Więc życzę wszystkim dobrze, czy może jest mi dobrze kiedy innym jest źle?” Zresztą najlepiej przeczytajcie całość i komentarze również (w tym mój!)
Opowiastka z czasów dawnych, bardzo dawnych
Ja też byłam we Lwowie, co prawda było to jak dobrze umiejscawiam w czasie, w 2005 roku, więc już ponad 12 lat temu. Myślę, że sporo od tego czasu mogło się zmienić. Jednak wtedy relacja cen na Ukrainie do cen polskich też była dla nas bardzo na korzyść. Nawet przy bardzo, bardzo skromnym budżecie studenckim nie myślałam za bardzo gdzie chodzę zjeść czy ile będzie kosztował gdzieś wstęp. Wtedy mi to bardzo pasowało i przypuszczam, że teraz też by to było super. Bo jednak łatwiej jest nie zastanawiać się co chwilę czy mogę sobie pozwolić na obiad w takiej restauracji czy jednak szukać jakiejś budki z tanim jedzeniem. Ja akurat będąc tam, miałam okazję również poznać studentów z politechniki we Lwowie i z nimi rozmawiać na różne tematy. Zadziwiające były dla nas sytuacje, kiedy chcieliśmy wejść na Cmentarz Łyczakowski, a nasi koledzy powiedzieli, że wstęp jest drogi i nie chcą tyle płacić. Bardzo podobna sytuacja miała miejsce przy okazji wieczornego wejścia do klubu. Już nie pamiętam dokładnie cen (było to zbyt dawno), natomiast dla mnie wydawało się to groszowym kosztem, a dla nich mogło to być dość sporym wydatkiem. Obecnie wartość waluty ukraińskiej bardzo spadła, dlatego ceny dla Polaków są bardzo atrakcyjne. Niestety im dla nas taniej, tym gorsza sytuacja finansowa mieszkańców. Na tym niestety polegają problemy z kursami walut. Wszystko co jest sprowadzane na Ukraine będzie kosztować i tak tyle samo co na tzw. zachodzie. Różnica polega na tym, że człowiek który chce kupić sobie iphona w powiedzmy Szwecji będzie musiał pracować na niego może kilka dni, a jego odpowiednik na Ukrainie np. parę miesięcy. Znana jest nam ta różnica, bo w Polsce też trochę dłużej trzeba się natrudzić niż w Szwecji, ale jednak krócej niż na Ukrainie.
Współczuć i zostać w domu? Czy jechać i wspierać lokalną turystykę?
Wtedy właśnie pojawia się pytanie czy to dobrze, że tak chętnie jedziemy tam gdzie dla nas tanio, ale trochę przykro nam się robi jak się dowiadujemy jakie zarobki mają mieszkańcy danego kraju. W sumie dzięki turystyce część osób jest w stanie zarobić lokalnie i to jest na pewno dobre, bo dlaczego tego nie wspierać. Nawet idąc tym tokiem rozumowania dalej, firmy zagraniczne, które zatrudniają ludzi na miejscu wcale też nie są aż takie złe, jak to zwykle media przedstawiają. Dzięki takim czy innym pracodawcom są miejsca pracy. Trochę w temacie polecam do przeczytania książkę, reportaż „Tytul, tytul” o szwalniach w Bangladeszu, gdzie jest poruszona między innymi kwestia tworzenia miejsc pracy. Niezbyt gruba, bardzo ciekawie napisana, relacja z miejsca owianego tyloma opowieściami, mitami. Po jej przeczytaniu to dopiero dużo miałam przemyśleń.
Przeprawa przez granicę, tego przeżycia nie da się wymazać z pamięci
Dodatkowo jeszcze wracając do tematu Ukrainy, ta wycieczka mi tak bardzo zapadła w pamięć, bo samą podróż odbywałam na kilka etapów. Najpierw pociągiem do Przemyśla, później autobusem albo busem do granicy, następnie przejście na piechotę przez granicę. I to był mój pierwszy styk z Ukrainą. Jeszcze po polskiej stronie na targu, gdzie tak bardzo dużo osób miało na sprzedaż papierosy oraz alkohol. Nie wiem czy nadal taki targ istnieje, zapadł mi w pamięć na dobre. Następnie przesiadka na busa po stronie ukraińskiej, który wyglądał jak jeszcze z poprzedniej epoki, a dziury w drodze jak nigdzie indziej J Powrót do Polski, to dopiero była przygoda. Przejście na piechotę z powrotem, to była bardzo, bardzo długaśna kolejka ludzi (często tzw. mrówek), na dobrych kilka godzin. Na szczęście jak powiedzieliśmy strażnikowi, że jesteśmy studentami, to nas przepuścili na sam początek J co nie znaczy, że poszło gładko, bo celnikowi coś się nie spodobał mój paszport i musiałam poczekać na jakieś dodatkowe sprawdzanie. Eh. Co przeżyłam to moje, i jak widzicie bardzo zapadło mi w pamięć. Później te wielkie kontrasty, gdzie studenci, których poznałam niejednokrotnie lepiej byli ubrani od nas, mieli fajniejszy sprzęt, czy nawet samochody, a żal im było groszówek na wejsciówkę. Wiem, że to jest bardzo powierzchowna ocena, bo pewnie musiałabym spędzić z nimi sporo czasu, żeby może choć trochę zrozumieć jak to wygląda z ich strony.
Z perpektywy zachodniej
Na koniec mam jeszcze takie przemyślenie, że niekoniecznie to co nam się wydaje, że jest złe na pierwszy rzut oka, bo np. łatwą reką wydajemy pieniądze w miejscu, gdzie naprawdę długo trzeba się napracować, żeby tyle zarobić, to niekoniecznie jest tym złem. Dzięki temu ktoś ma pracę, może lokalnie się jakoś utrzymać. Wspieranie lokalnych inicjatyw i lokalnych biznesów jest dobre samo w sobie. I wiem, że to jest tak, że ludzie „zachodu” przyjeżdżają w różne miejsca i mówią o łamaniu różnych praw i innych takich (vide książka o Bangladeszu), a lokalni ludzie martwią się o to, czy będą mieli jeszcze pracę, bo jeśli nie, to niewiadomo co będą zmuszeni robić, żeby przeżyć.. I może jednak te wydane więcej w restauracji, czy większy napiwek dla kelnera niż nam się wydaje aż taki zły nie będzie 🙂
Słomiana zapałka 